برف (قرآن)برف به آب منجمد سفید رنگ ـ که به صورت بلورهایی به شکل منشور مسدس القاعده متبلور می‌گردد ـ گفته می‌شود که در فصل سرما از ابرها بر زمین می‌بارد. [۱]
لغت نامه، ج۳، ص۳۹۷۸، «برف».
در این مدخل از واژه «برد» و «رجز» استفاده شده است.۱ - قدرت خدا در بارش برفدر قرآن کریم، بارش برف یکی از نشانه های قدرت خداوند ذکر شده است: الم تر ان الله... وینزل من السماء من جبال فیها من برد... «آیا ندیدی که خداوند ابرهایی را به آرامی می‌راند، سپس میان آنها پیوند می‌دهد، و بعد آن را متراکم می‌سازد؟! در این حال، دانه‌های باران را می‌بینی که از لابه لای آن خارج می‌شود؛ و از آسمان - از کوه‌هایی که در آن است (ابرهایی که همچون کوه‌ها انباشته شده‌اند)- دانه‌های تگرگ نازل می‌کند، و هر کس را بخواهد بوسیله آن زیان می‌رساند، و از هر کس بخواهد این زیان را برطرف می‌کند؛ نزدیک است درخشندگی برق آن (ابرها) چشمها را ببرد». آب اگر به حدی سرد شود که منجمد شود، به آن «برد» گفته می‌شود. و برخی مفسران آن را به قطعات منجمد و نازل شده از آسمان تفسیر کرده‌اند. ۲ - عذاب با برفبرخی آیات قرآن اشاره به عذاب فرعون و قوم او توسط برف قرمز دارد: و لقد آخذنا آل فرعون... • ولما وقع علیهم الرجز قالوا یـموسی ادع لنا ربک بما عهد عندک لـئن کشفت عنا الرجز لنؤمنن لک... «هنگامی که بلا بر آنها مسلط می‌شد، می‌گفتند: «ای موسی! از خدایت برای ما بخواه به عهدی که با تو کرده، رفتار کند! اگر این بلا را از ما مرتفع سازی، قطعا به تو ایمان می‌آوریم، و بنی اسرائیل را با تو خواهیم فرستاد!». در تفسیر «رجز» از امام صادق علیه‌السّلام روایت شده: برف قرمز رنگی بود که هرگز مشابه آن را ندیده بودند و بر آنان بارید. ۳ - پانویس۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۲۰۹، برگرفته از مقاله «برف». رده‌های این صفحه : برف | موضوعات قرآنی
|